INGREDIENTES
- aguardiente
- azúcar
- cascara de un limón
- granos de café
MODO DE PREPARACIÓN
NOTA: La proporción es de 6 cucharadas de azúcar por litro de aguardiente aunque esto es relativo, depende del gusto de cada cuál, en cuanto a la cantidad decir que al quemar el aguardiente se reduce a la mitad.En un recipiente (suele ser de barro) verter el aguardiente, el azúcar y la cascara del limón.
Con un cucharón largo que soporte las llamas y que tenga un poco de azúcar y aguardiente le prendemos fuego y éste fuego se va acercando hasta tocar con el aguardiente que está en el recipiente, lentamente hasta que se transfiera el fuego del cucharón al recipiente.
Ahora lo que hay que hacer es recoger con el cucharón aguardiente ardiendo y levantarlo y dejar caer el aguardiente en el recipiente con mucho cuidado de no salpicar (es peligroso).
Este proceso se repetirá hasta que las llamas azules vayan perdiendo su color, esto se hace para oxigenar el aguardiente con lo cuál arderá mejor. Cuanto más arda más suave quedará.
Antes de que se apaguen las llamas, coger del fono del recipiente azúcar con el cucharón y dejamos que se queme un poco para hacer caramelo y se deja caer en la Queimada con ello conseguimos un bonito color tostado.
Revolver y ya está lista para degustar
NOTA: Es muy tradicional en Galicia mientras se hace la Queimada, apagar las luces y recitar el CONJURO que empieza así:
Conxuro Queimada En Gallego
Mouchos, coruxas, sapos e bruxas. Demos, trasnos e dianhos, espritos das nevoadas veigas.
Corvos, pintigas e meigas, feitizos das mencinheiras.
Pobres canhotas furadas, fogar dos vermes e alimanhas. Lume das Santas Companhas, mal de ollo, negros meigallos, cheiro dos mortos, tronos e raios. Oubeo do can, pregon da morte, foucinho do satiro e pe do coello. Pecadora lingua da mala muller casada cun home vello.
Pobres canhotas furadas, fogar dos vermes e alimanhas. Lume das Santas Companhas, mal de ollo, negros meigallos, cheiro dos mortos, tronos e raios. Oubeo do can, pregon da morte, foucinho do satiro e pe do coello. Pecadora lingua da mala muller casada cun home vello.
Averno de Satan e Belcebu, lume dos cadavres ardentes, corpos mutilados dos indecentes, peidos dos infernales cus, muxido da mar embravescida.
Barriga inutil da muller solteira, falar dos gatos que andan a xaneira, guedella porra da cabra mal parida.
Con este fol levantarei as chamas deste lume que asemella ao do inferno, e fuxiran as bruxas acabalo das sas escobas, indose bañar na praia das areas gordas. ¡Oide, oide! os ruxidos que dan as que non poden deixar de queimarse no agoardente, quedando asi purificadas.
E cando este brebaxe baixe polas nosas gorxas, quedaremos libres dos males da nosa ialma e de todo embruxamento.

0 comentarios: